Lange rit

Nadat driekwart van breiend Nederland al eerder naar de tentoonstelling over Kaffe Fassett in het modemuseum in Hasselt ging, was het gisteren mijn beurt. Samen met mijn tante A., die ook graag breit maar eerst en vooral quiltster is. Ik had al wat verschillende geluiden gehoord natuurlijk, zowel positief als negatief. Wat een kritisch publiek is dat breiende volk!

Ik ben onder de indruk. Inderdaad, het borduurwerk trekt en het breiwerk is niet allemaal even netjes, maar wat een kleuren! Mijn gezelschap was met name geïnteresseerd in de quilts. En passant heb ik daar ook weer het een en ander over geleerd. Ik denk steeds: als ik 65 ben en zeeën van tijd heb, dan ga ik..... Op de puntjes kunnen een heel aantal interessante activiteiten worden ingevuld. Moestuinieren, spinnen, quilten, kunstgeschiedenis studeren en nog veel meer. Waarschijnlijk ga ik niet wachten tot ik 65 ben met een aantal van deze zaken, en anderen zullen ook na mijn 65e niet aan de beurt komen. Voor nu heb ik afgesproken met A. dat ik misschien eens voorzichtig met een klein log cabin blok ga beginnen. Dat hoeft nog niet vandaag, eerst moet er een plan komen en dan lapjes. Wie weet vind ik er niks aan en kan ik wat schrappen van de lijst.

Erg prettig aan de tentoonstelling vond ik dat je aan de spullen mocht komen, om te kijken hoe dat nou precies zat met die afwerking/achterkant/kleurovergangen. Erg jammer dat het licht zo slecht was en ook dat er nergens in het museum een kop koffie te krijgen was. Nou ja, die hebben we na afloop buiten op een terras in de zon gedronken, dat was niet vervelend. Alles bij elkaar was het de rit naar België meer dan waard!

Twee proeflappen

Wat is het toppunt van controlfreakisme? Niet één proeflap breien maar twee, en dan overwegen er nog eentje te doen.
Jullie mogen meekijken: het lapje op de roze naald is gebreid op 2,5mm, de andere op 4,0 (klik voor een vergroting). Ik twijfel. Ik denk dat 3,0 maar ik heb geen lange rondbreinaald in maat. Dus moet ik wachten tot mijn LYS open is. Geduld is een deugd waar ik niet ruim mee bedeeld benk.

Het is trouwens de Candle Flame Shawl die Breibeest suggereerde na mijn vraag van vorige week. De andere suggesties waren ook bruikbaar, dus het is zelfs nog niet zeker dat dit hem wordt. Ik zou ook met dubbele draad op naalden 4 kunnen werken, hoewel het dan een heel ander soort omslagdoek wordt dan ik ooit in mijn hoofd had.

Nog even bijspijkeren over de Medrith's voor mijn moeder: ze vond ze mooi! Ze heeft me plechtig beloofd dat ze ze gaat dragen. Ik ga het controleren.

Mijn broer (van 16) zag de Sugar-on-Snow muts liggen en zette hem voor de grap op. Blijkt dat de muts die er bij mij schattig en organisch uitziet, bij hem ineens een hoog dude-gehalte te hebben. Vooral met een glimmende zonnebril er onder. Echt vet, om zijn woorden te gebruiken. Ik kon het niet laten: ik heb Sugar-on-Snow gedoneerd aan het coole pubers-fonds. Moet ik voor mezelf maar weer wat nieuws verzinnen voor komende winter.

Oranje is een mooie kleur

Medrith

Dit is een prachtig boek. Ik heb het al een hele tijd, blader er vaak doorheen voor inspiratie, maar één van de patronen breien was er nog niet van gekomen. Ik kocht kort geleden een bol sokkenwol met een prachtige zomerkleur, dat vroeg om een mooi ajourpatroon. En hier zijn ze dan, Medrith's Little Lace sokken. Een snel patroon omdat er maar 52 steken zijn, in Lana Grossa cotton stretch (aanrader!).

Ze zijn voor mijn moeder. Die niet bijzonder veel belangstelling heeft voor gebreide sokken. Ik heb haar wel eens een paar aangeboden. Toen zei ze eerst: "nee dank je wel". Daarna: "doe toch maar, ik draag ze wel in mijn hoge laarzen". Die heeft ze dus niet gekregen. Ze zegt ook altijd dat ze te warm zullen zijn. Voor de duidelijkheid: mijn moeder breit zelf niet. En elke breister weet dat je beter gebreide kadootjes voor andere breiers kunt maken dan voor niet-breiers, tenminste, als je er waardering voor wilt hebben. Maar het bleef toch trekken. Ik ga dus nog één poging wagen. Deze kleur past heel goed bij mijn moeder. Ook het patroon zou haar aan moeten spreken. Bovendien zijn ze van wol met katoen erin, waardoor ze niet warm zullen zijn. Als ze morgen niet juichend opspringt een klein beetje enthousiast reageert, hou ik ze lekkur zelluf.

Verder zag ik dat Tijm op haar blog een heleboel bruikbare reacties heeft gekregen op een oproepje voor een patroon voor een nieuw te starten project. Ik wil ook tips. Ik heb Alpaca van Drops liggen, in steenrood, om een omslagdoek van te breien. Ik dacht aan deze, heb er ook een stuk van gebreid en toen besloten dat het patroon me niet lag. Ik moest steeds 4 steken tegelijk afhalen en dat was een f*&$@)HF% k_^gt%@ worsteling. Ik zoek dus een ajourpatroon dat zich leent voor iets dikker garen, voor een driehoekige omslagdoek. Birch heb ik al gemaakt. Wie helpt me verder?

Van teen naar knie

Met Crocs is het net als met Paul de Leeuw: je bent er voor of je bent er tegen. Ik ben er nog niet uit wat ik van vind. Ik zoek al twee jaar - sinds ik sokken brei - naar schoenen waarin je sokken goed zichtbaar zijn. Crocs en handgebreide sokken zijn een geweldige combi, als je net doet alsof de Crocs zelf leuk en hip zijn en niet lomp en lelijk. Kortom, ik ben weer mijn eigen ambivalente zelf.
Met mijn dochter ben ik alvast aan het experimenteren geslagen. Ik maakte voor haar mijn eerste paar toe-up sokken, zo opgezet. Ik kreeg vorig jaar een bolletje dat ik helemaal op wilde maken, en dat is gelukt. Ik had nog een krappe meter over.

Ik ben bezig met een leuk ruiltje met haar. Ze had een set houten Brittany sokkennaalden in een Amerikaanse maat in de aanbieding, omdat ze er zelf niet graag mee breit. Ik wil ze wel eens uitproberen. Dus nu is er een leuke envelop op weg naar haar eiland. Judith, ik had er een mooie kaart bij willen doen maar die lag nog op tafel toen ik thuis kwam van het postkantoor. Vandaar dat ik het even zo doe.

Magie

Hij was zo klaar, Sugar-on-Snow. Vandaag lijkt het een heel vreemd idee om een muts te gaan breien van mijn magische bol. Ik liep op slippers in het Openluchtmuseum Arnhem en vroeg me af hoe lang het zal duren voor het weer tijd is om een wollen muts te dragen.

Leuk museum trouwens, ook op het gebied van textiel. Er is een weverij, die vandaag jammer genoeg gesloten was. Er waren talloze spinnewielen te zien, en gebreide sokken. En mijn piraat zag een gebreid schilderij - eigenlijk was het geborduurd - waarvoor hij me speciaal kwam halen.

Maar goed, mijn magische bol is geen magische bol meer, maar een leuke muts die precies bij mijn Clapotis past, ook al een patroon van Knitty. De blaadjes waren erg leuk om te breien, die komen nog wel eens van pas. En de broer die zo van gebreide sokken houdt, kan een paar sokken met dit kabeltje tegemoet zien. Het is ideaal voor sokken omdat het rekbaar blijft.

Op de foto zie je alle kadootjes die ik tegen kwam tijdens het breien:

• twee potloden
• een koker vol Droste flikken
  
• een rolmaat in de vorm van een hartje
• een memory-spelletje in miniatuurformaat
• een breinaaldenmaat
• een enorme stapel brilpoetsdoekjes
• een badschuimkrabdingetje
• de - in magische bollenland inmiddels beroemde - binaire stitchmarkers
  

En, niet op de foto, een koker met glow-in-the-dark staafjes waar mijn kinderen erg blij mee zijn.

Ik wil de gulle geefster nogmaals hartelijk danken! Ik heb weer heel veel plezier beleefd aan deze magische bollenronde, zowel bij het geven als bij het krijgen. Een volgende keer doe ik zeker weer mee.

Piraat in de dierentuin

Zoonlief wilde wel even poseren, in zijn nieuwe trui. Op de achtergrond zie je als je goed kijkt het bavianeneiland in de dierentuin van Amersfoort. We kregen een rondleiding "de dieren naar bed brengen", en kwamen zo ook bij de slaapkamer van olifanten Indra en Warwar. De gids vertelde dat Indra elk moment kon bevallen. Om die reden sliepen zij en haar moeder Warwar apart van de andere olifanten. Ze vertelde ook dat het spannend was, omdat Indra eigenlijk te jong was om al moeder te worden. Waarschijnlijk heb je inmiddels gehoord hoe het afgelopen is. Direct na de geboorte van het kalf werd het gedood door moeder en oma. Dit was te volgen op de webcams die de dierentuin in het nachtverblijf van de olifanten had aangebracht. Gelukkig hadden we hier nog geen weet van op de zonnige dag die we er doorbrachten in maart.

Nog even over de trui: het was een leerzaam proces. Mijn eerste ervaring met intarsia. Ik denk dat ik de onderste toeren van de schedel wel vijf keer gebreid heb, wat een gepiel was dat. Ik ben tevreden over het resultaat, en zoonlief ook. Ik ga er bijpassende sokken bij maken denk ik.